|
HP-DE TIJD Mirjam Eeken |
Herman van Veen | |
|
(Utrecht, 1945) is muzikant en schrijver. Eind oktober verscheen zijn boek Seizoenen. In dezelfde week ging van hem De Voorstelling in première in Carré, waar hij in januari voor de zeshonderdste keer speelt. Wat is uw huidige gemoedstoestand? Rustig met hier en daar een zorgje en wat twinkelingen. Wat zijn uw dagdromen? Die hebben altijd te maken met de lente. Aan wie ergert u zich? Aan mensen wier tong niet helemaal zichtbaar is. Wie zijn uw helden? Johann Sebastian Bach, Wolfgang Amadeus Mozart en Philip Glass. Waaraan bent u het meest gehecht? Mijn viool. Wat is uw grootste mislukking? Ik schreef ooit een toneelstuk, waarvan ik de naam kwijt ben, dat ik nu nog niet begrijp. Het publiek liep daarna achterstevoren naar buiten en in de kranten stonden slechts vraagtekens. Wat is uw grootste angst? Mijn angst voor de dood - ik wil niks missen. Bidt u weleens? Op mijn manier. Op de rand van mijn bed, voor die ik beterschap wens. Lijkt u op uw moeder? Qua karakter zeker. Mijn moeder was ernstig grappig. Ze hield van zingen en poetsen. Ze kon het leven aan, als het maar gezellig was. Lijkt u op uw vader? Spitting image. Ik heb zijn enthousiasme. Zou er geen oorlog geweest zijn, dan zou hij zeker en vast op het toneel terechtgekomen zijn. Wanneer was u het gelukkigst? Bij de geboorte van de kinderen. Heeft u weleens een mystieke ervaring gehad? Zeker, maar die is te wonderlijk om te vertellen. Bent u aantrekkelijk? Ik ken iemand die dat vindt. Hoe moedig bent u? Ik ben moedig genoeg om af en toe iets te durven waarvan mensen zeggen: “Zou je dat nu wel?” Ik herinner me nog dat iemand tien jaar geleden tegen me zei: “Hoe kun je nu op je 68ste nog met zo’n groot sociaal-cultureel centrum beginnen?” ik dacht: dit zouden wij nooit gedurfd hebben als we jonger geweest waren. Lijkt u op uw vrienden? In hun enthousiasme zeker. We delen dezelfde passies, voor muziek, literatuur, theater, natuur, de kinderen. Wat is uw grootste ondeugd? Ik kan soms ongeduldig zijn. Niet begrijpen waarom iemand dat nu niet begrijpt. Ik vergeet daarbij licht dat ik nogal wat kilometers gemaakt heb. Ik moet nu denken aan Mosje, een oude voetbalvriend, die voor een wedstrijd wat sombertjes zei: “Dit wordt niks. Gras te hoog, te droog, te lage zon.” We verloren met 6-2. Wat is uw definitie van geluk? Ja. Waar schaamt u zich voor? Het is niet zozeer schaamte, maar had graag haar gehad. Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn? Zie het antwoord op de vorige vraag. Gelooft u in God? Nee, in een systeem. Wanneer heeft u voor het laatst gehuild? Toen voor de zomer onze geluidstechnicus Pieter van 47 zomaar overleed. Hoe ontspant u zich? Naar buiten kijkend. Wie is uw grootste liefde? Naast wie ik vanochtend wakker werd. Van wie houdt u het meest? Van haar. Bent u monogaam? ja, met plezierVan wie heeft u het meest geleerd? Van Sonja Kurwin, ooit mijn zanglerares. Welk leed heeft u anderen berokkend? Ik heb ooit eens tijdens een afdaling op een skipiste onderweg een wat oudere vrouw meegenomen, die daar niet op gesteld was. Wat is de beste plek om te wonen? Daar waar wij wonen. In de buurt van een rivier en een bos. Wie hoopt u nooit meer terug te zien? Repelsteeltje. Hoe is ongeluk te vermijden? Voetje voor voetje. Wat is uw devies? Er alles aan doen vandaag gelukkig te zijn. Mirjam EEken |